Ο ναός της Παναγίας είναι τρίκλιτη βασιλική με ασύμμετρο νάρθηκα και ημιυπαίθριο εξωνάρθηκα. Υπήρξε καθολικό μονής, η ίδρυση της οποίας ανάγεται στη βυζαντινή περίοδο. Η σημερινή μορφή του ναού οφείλεται στις συνεχείς προσθήκες που δέχτηκε από τον 11ο-12ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Από τα κτίρια της άλλοτε μονής διατηρείται διώροφη πτέρυγα κελιών με ημιυπόγειο καμαροσκεπές κτίσμα αποθηκευτικής χρήσης, γνωστό ως «κρύπτη», και βοηθητικούς χώρους – κελιά.
Αξιόλογος είναι ο τοιχογραφικός διάκοσμος του ναού. Η παλαιότερη φάση της τοιχογράφησης ανάγεται στον 16ο αι. και εντοπίζεται στο βόρειο τμήμα του νάρθηκά. Η επόμενης δεύτερη φάση – περιλαμβάνει ολόκληρο το εικονογραφικό πρόγραμμα του κυρίως ναού και χρονολογείται, σύμφωνα με επιγραφή στον δυτικό τοίχο, στα 1638. Η τρίτη φάση τοιχογράφησης εντοπίζεται στο νότιο τμήμα του νάρθηκα και χρονολογείται στα 1693. Στην τελευταία φάση εντάσσονται οι τοιχογραφίες της δυτικής όψης του ναού που χρονολογούνται στον 18ο αι.
Η στερέωση – αποκατάσταση του κτιριακού συγκροτήματος, η διαμόρφωση, του περιβάλλοντος χώρου και τι συντήρηση του τοιχογραφικού διακόσμου του ναού υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ – ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΗΠΕΙΡΟΥ 2007-2013».
